Gdy emocje szukają winnych
Dlaczego, gdy coś idzie nie tak z naszymi pieniędzmi, tak desperacko szukamy winnego? Dlaczego emocje biorą górę nad logiką i odpowiedzialnością? I kto w tej grze jest naprawdę ofiarą – klient czy doradca?
Dlaczego, gdy coś idzie nie tak z naszymi pieniędzmi, tak desperacko szukamy winnego? Dlaczego emocje biorą górę nad logiką i odpowiedzialnością? I kto w tej grze jest naprawdę ofiarą – klient czy doradca?
Czy wiesz, że Twój mózg podejmuje decyzję o tym, czy inwestować, czy uciekać… zanim Ty w ogóle zdążysz to przemyśleć? Układ limbiczny skanuje wszystko, co dzieje się wokół Ciebie — w tym wykresy giełdowe i newsy z rynku — i w ułamku sekundy ocenia, czy widzi nagrodę, czy zagrożenie. Nie pytając Cię o zdanie.
Odważ się spojrzeć giełdzie prosto w oczy! Przygotuj się na zaskakujące odkrycie – psychologia inwestora kryje w sobie pułapki, które działają jak magnes na Twoje decyzje. Gotowy na podróż po meandrach giełdowych strategii? Przekonaj się, jak przeobrazić strach w siłę i wygrać z rynkiem!
Kluczowym problemem, który ujawnia się w momentach intensywnych emocji, jest fakt, że gdy system emocjonalny staje się nadaktywny, wyłącza funkcje wyższe. To dlatego podczas kłótni mówimy rzeczy, których później żałujemy, lub podejmujemy impulsywne decyzje, które przynoszą więcej szkody niż pożytku...
Czy konformizm normatywny jest lepszy niż informacyjny? W 1951 roku psycholog Solomon Asch opracował eksperyment z zakresu psychologii społecznej. Eksperyment ten miał pokazać w jaki sposób presja społeczna może skłonić pojedynczą osobą do podporządkowania się większości. Brzmi ciekawie, prawda? A działo się to ponad siedemdziesiąt lat temu.
"Mózg formułuje pewne oczekiwania co do schematów, ponieważ wiele wydarzeń w przyrodzie występuje według schematu: po błyskawicy pojawia się grzmot. Możliwie szybko identyfikując regularność, mózg stara się maksymalnie wykorzystywać swoje ograniczone zasoby.” Problem polega na tym, że nasz mózg nie za bardzo radzi sobie z interpretacją bieżących wydarzeń, które niewiele wspólnego muszą mieć z tymi, podlegającymi prawom przyrody. Jesteśmy w stanie dostrzegać prawidłowości nawet tam gdzie ich nie ma.
Wyspa to część mózgu. Masz ją pod czaszką, jest skrywana przez kilka fragmentów kory mózgowej. Możesz nie wierzyć, ale naprawdę tam jest:) Wyspa jest jednym z najważniejszych ośrodków mózgu, który odpowiedzialny jest za ocenę wydarzeń. Tych wydarzeń, które rozbudzają negatywne emocje takie jak ból, obrzydzenie czy poczucie winy.
Czym jest to obco brzmiące zjawisko? Uwaga, podaję za Wikipedią: „Zjawisko nazwał w 1955 r. amerykański etolog Frank A. Beach, któremu takie określenie zasugerował jeden ze studentów podczas konferencji psychologicznej, tłumacząc ją anegdotą o prezydencie stanów Zjednoczonych Johnie Calvinie Coolidge'u: Pewnego razu zwiedzał fermę drobiu wraz z żoną. Ta na wieść, że kogut może odbywać dziesiątki stosunków dziennie, powiedziała: Proszę powtórzyć to panu Coolidge'owi!. Gdy to zrobiono, prezydent spytał: A czy za każdym razem z tą samą kurą?.
Niemal siedemdziesiąt lat temu Harry Markowitz opublikował artykuł, w którym przedstawił teorię doboru aktywów do portfela inwestycyjnego. Teoria ta (nagrodzona Nagrodą Nobla w 1990 r.) zawiera zasady, którymi powinien kierować się racjonalny inwestor przy konstruowaniu swojego portfela inwestycyjnego. Określa w jaki sposób inwestor powinien optymalizować relację pomiędzy oczekiwanym zyskiem a ryzykiem. W skrócie: oprócz dywersyfikacji portfela należy brać pod uwagę także korelację pomiędzy jego składnikami.
Odczuwanie żalu związanego z sytuacją finansową, zależy nie tylko od tego co właśnie się wydarzyło, ale również od naszych wyobrażeń na temat tego, co mogło się wydarzyć. Zjawisko to, psychologia określa jako „myślenie kontrfaktyczne”, czyli wyobrażenie sobie tego co mogłoby być. Przykładem mogą tu być stwierdzenia: „Gdybym tylko wtedy…” lub „Gdybym wtedy nie…”.